En el campo

Zondag 17 november

Na 2 nachten in het hotel in Las Terrassas te hebben gelogeerd was het tijd om verder te reizen naar Vinales. Onze eerste halte was een orchideeën tuin die ooit werd opgericht door ene Don Tomás Felipe Camacho en dit ter ere van zijn overleden dochter.Bij aankomst op de parking werd er ons gezegd dat we daar mochten parkeren voor 1 cuc,dit is blijkbaar een standaardsom dat men vraagt telkens je ergens je auto parkeert, hoe lang je ook wegblijft.Bij ons steek je geld in de parkeermeter en dat gaat naar vadertje staat,in Cuba is dat een mens van vlees en bloed die bovenop zijn karig loon (gemiddeld 40 euro /per maand) een centje wil bijverdienen.

De tuin was een verzameling van allerlei bomen,planten en uiteraard orchideeën, het leek wel of je door een groot tuincentrum loopt waar je kamerplanten kan kopen met 1 verschil , deze planten waren stukken groter en groeiden uiteraard niet in plastieke potjes. Sommigen kwamen bekend voor want er waren planten bij die veel mensen bij ons in hun living hebben staan. 

Na het bezoekje reden we verder maar omdat we de snelweg wilden vermijden reden we richting Bahia Honda. Tot aan dit stadje ging het redelijk vlotjes  en dan bedoel ik niet van drukte maar van de staat van de weg. Voordien had je al eens een put(je) in het wegdek , wat ook redelijk normaal is voor Cuba. Nu ging het gewoon van kwaad naar erger,de putjes werden grote gaten en op een gegeven moment reden we nog aan een snelheid waarbij we nog sneller te voet zouden zijn. Hier in Cuba moet je dan ook nog eens rekening houden met zwerfhonden en kippen die de straat oversteken of koeien,paarden, geiten of zelfs varkens die langs de kant van de weg staan. 

Ook heb je de verschillende vervoermiddelen in de vorm van fietsen,brommers,oude auto's ,schoolbussen, paard en kar en camions waar mensen meerijden in de laadbak.De ene al gammeler dan de andere. 

  Ook de huizen waren in niet veel betere staat,sommigen stonden bijna op instorten, maar toch zag je de bontgekleurde was vrolijk aan de wasdraad wapperen,een teken dat er toch in gewoond werd. Dit is Cuba anno 2019. 
Met een kleine tussenstop in een piepklein haventje , zijn we toch al hobbelend in Vinales aangekomen. 

Dat we deze toeristische streek naderden zagen we aan het wegdek want het werd beter en beter.

Onze gereserveerde casa werd snel gevonden en na het hartelijk ontvangst door de vrouw des huizes gingen we onze benen nog strekken door naar het centrum te wandelen. In deze hoofdstraat waren diverse bars,restaurantjes, een paar kleine winkeltjes en zelfs een klein marktje , allemaal heel toeristisch. Dat het heel toeristisch was kon je ook wel zien aan de prijzen op de menukaart,die waren helemaal niet Cubaans maar eerder vergelijkbaar met Europese of Amerikaanse. 

Avondeten deden we ditmaal in de casa,  en dat je bij je Cubaanse gastvrouw goed kan eten hadden we al overal in elke reisgids gelezen maar dat je zo verwend werd hadden we niet kunnen denken.