Dag 6
Dinsdag 19 november
Na 2 nachten in Viñales werd
het weer tijd om verder Cuba te gaan ontdekken,maar eerst moest er voor de
eerste keer getankt worden. Omdat er een benzineschaarste is op het eiland en
er ook nog eens weinig benzinestations zijn ,hadden we het plan om eerst te
gaan tanken vooraleer we zouden verder
rijden , alhoewel onze tank nog zeker niet leeg was.Tijdens de het infomoment in Havana werden we geadviseerd om te gaan tanken bij Cupet-Cimex of nog een andere . Hiervoor moesten we
niet ver zijn want er was er al eentje achter de hoek van onze casa. Althans
dat dachten we.
Bij het tankstation was het
redelijk druk dus sloten we netjes aan in de rij tot we bijna aan de beurt waren en we in de
gaten kregen dat er geen benzine meer te verkrijgen was.'No gasolina , quizas
manana'
Geen benzine, misschien
morgen, was het antwoord van de pompbediende.
Daar heb je veel aan als je diezelfde avond 300 kilometer verder moet
zijn, Welcome to Cuba , dit is de realiteit en de dagelijkse bekommernis van de Cubaanse bevolking. We raadpleegden maps me en op onze route zou er een ander
tankstation zijn in een klein dorpje. Op hoop van zege reden we verder maar
ook daar was de benzine op.In Cuba heb je namelijk verschillende soorten benzine en onze auto reed enkel op die met het blauwe logo en die heeft niet elk benzinestation ter beschikking. Uiteindelijk hebben we in een groter stadje onze
tank kunnen vullen en konden we met een gerust hart naar Playa Largo rijden.
Er
was geen echt alternatief dan de autosnelweg te nemen naar Playa Larga ,
alhoewel je het in Cuba geen echte snelweg kan noemen. Breed is hij genoeg maar
buiten de auto's rijden er ook brommers,fietsen,tractors en zelfs voetgangers
en paard en kar kan je er tegenkomen . Allemaal factoren waar je als automobilist
rekening mee moet houden in Cuba. Het gevaarlijkste waren echter de mensen die
langs de kant van de weg stonden waarvan de meesten onder bruggen stonden, zij
stonden te liften of te wachten tot ze met iemand konden meerijden. Sommigen
wilden wel gratis meerijden maar sommigen hadden er ook wel wat geld voor over. Dat meerijden is een
typisch Cubaanse gewoonte omdat de meesten niet over eigen vervoer beschikken
en openbaar vervoer ook niet om over naar huis te schrijven is.
Na enkele stops onderweg
kwamen we in de namiddag aan in onze nieuwe casa en na een welkomstdrankje en
de nodige uitleg van de gastvrouw wandelden we nog naar het strand.
Op dit stuk
van de kust aan de varkensbaai zou in 1961 het conflict met de Amerikaanse CIA
geweest zijn, getuigen hiervan zijn het aantal herdenkingsmonumentjes op weg
naar Playa Larga. Voor elk Cubaans slachtoffer stond er eentje,een totaal van
58 stuks. wikipedia invasie van de varkensbaai
Het was al laat in de namiddag
maar hier was het toch nog erg aangenaam om een tijdje in het water door te
brengen, het water van ons gemeentelijk zwembad thuis is veel kouder.
Rond 6 uur is het hier
pikkedonker dus echt veel tijd konden we spijtig genoeg niet blijven.
Als je logeert in een Cubaanse
casa particular kan je doorgaans ook 's avonds blijven eten. In onze vorige
casa was het allemaal heel lekker dus bestelden we hier ook maar ons avondeten.
In deze casa moet je naar het dakterras om te gaan eten,wat heel gebruikelijk
is hier in Cuba. De meeste huizen hebben
hier trouwens een extra ruimte gecreëerd
op het plat dak.
Een avondmaaltijd begint gewoonlijk met soep en ditmaal
was het een soort vissoep met veel vermicelli. Als hoofdgerecht kan je meestal
kiezen uit kip,vis,garnalen of langoustine/kreeft . Daarbij krijg je dan de
dagelijkse rijst( meestal met bruine bonen) , koude groenten en een soort van
zoete aardappel. Als dessert zijn er stukken fruit waaronder bananen, meloen en
guave. Kortom er is meer dan genoeg en je moet zeker niet met honger van tafel
gaan.
Na het avondeten werd er zoals
gewoonlijk nog wat nagekaart en daarna
was het weer tijd voor de nodige nachtrust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten