Zaterdag 23 november
Dag 10
Na het ontbijt moesten we om 9
uur klaar staan want vandaag hadden we een excursie gepland met bicitaxi's. Dit
is een vervoermiddel zoals een riksja maar dan op Cubaanse wijze met andere
woorden oud en versleten. De gids die ons ging begeleiden had vrienden in
Nederland en daardoor sprak hij tot onze verwondering een mondje Nederlands. 1 woord had hij goed onthouden en dat was
'kinderkopjes' en vermits er hier heel veel liggen kwam het dan ook regelmatig
ter sprake. Deze kinderkopjes en oude huizen zullen trouwens nooit vervangen
worden want het oude gedeelte van het stadje is nu Unesco werelderfgoed.
Als eerste stop gingen we een
'winkel' binnen waar de Cubaan zijn dagelijkse dingen kon halen zoals
suiker,eieren,groenten , azijn , olie,rijst enz . Van deze etenswaar kreeg je
een afgemeten portie per maand van de staat in ruil voor rantsoenbonnen .
Andere producten kan je kopen in een
winkel met cup's , de cubaanse munteenheid voor de eigen bevolking. Als een Cubaan producten wil kopen die ze hier luxe noemen,moeten ze cuc's op de
toonbank leggen ,wat voor de doorsnee Cubaan die niet met toeristen in aanraking komt ,bijna onmogelijk is. We reden met
de bicitaxi's verder naar een oude treinlocomotief die ooit gebruikt werd om de
suikerriet te transporteren. Deze suikerriet bracht in de 18de eeuw de grote rijkdom naar de stad,althans de slaven werkten keihard en de rijke families werden almaar rijker. Door deze rijkdom konden zij de weelderige huizen in de stad bouwen die nu nog steeds te bewonderen zijn. Het transport van geoogste suikerriet moest door de hitte snel gebeuren en daardoor werd deze spoorlijn aangelegd tussen de rietvelden en de fabrieken.
Onze
volgende halte was een pottenbakkerij waar je kon zien hoe ze de typische
potjes maakten voor de canchánchara, de lokale cocktail. Hier kon je het drankje nog eens drinken en
uiteraard de potjes kopen.
De gids gaf telkens goede uitleg over allerlei dingen
en zo kwam er stilaan een einde aan de tour. Omdat het ondertussen bijna half
12 werd moest ik naar de gereserveerde percussieles waarvoor er was afgesproken
in een hostal een heel eind vanwaar we stonden. De chauffeur van de bicitaxi bracht me tot daar
maar toen ik daar aankwam vertelde de lerares dat de les ergens anders was. Zij
was met de brommer en ik werd verwacht om achterop mee te rijden. Allez hup die
brommer op en zo sjeesden we op haar scooter door de oude,smalle straatjes van Trinidad .Zij huurde nl een ruimte in het huis van een oud dametje om daar les te geven en omdat er geen andere personen kwamen opdagen had ik
dus een dik uur privé les in salsa percussie op oa een conga. Na de leerrijke les bracht zij
mij terug op de scooter naar onze casa waar ik ging wachten op Peter,Marjolein en Danny.
 |
| mijn percussielerares |
Tijdens het wachten had ik nog het gezelschap van de poetsvrouw van de casa en zij vertelde mij over het dagelijkse harde leven in Cuba.
 |
| Een plaatselijke Brico |
De rest van de dag gingen we terug kuieren door het oude centrum en
na het avondeten moest ik mijn voucher van de percussieles nog gaan afgeven.
Plaats van afspraak was op de bekende trappen van Trinidad aan het Casa de la Musica,waar er 's avonds
een liveband salsamuziek speelden. Zij was 1 van de muzikanten die die avond
er optraden, dus moeilijk te vinden was ze niet echt.
Om de salsaband te bekijken moet je echter eerst een entree betalen en onder het genot van een drankje kan je ofwel rustig op een stoeltje gaan zitten luisteren of je kan natuurlijk ook mee gaan dansen op de geimproviseerde dansvloer. Wij kozen voor het stoeltje en een drankje want tussen al die beweeglijke Cubanen zouden onze stroeve salsapasjes echt wel opvallen. :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten